Van Amsterdam naar Rome!
Ik ben al duizenden keren in Italië geweest, het is ook eerder thuiskomen dan vakantie vieren. En toch krijg ik altijd een soort kriebel in mijn buik, noem het gezonde spanning, voordat ik in de auto of vliegtuig stap onderweg naar Italië.
Onze reis begon op dinsdagochtend 30 juni..
S’ ochtends om 05.00 uur eerst nog even thuis temperatuur gemeten. Het zijn rare tijden waarin wij nu vliegen en ik wil niet voor verrassingen staan. Mijn temperatuur liep op tot 37,3˚c…komt deze boven de 37,5˚c dan mag je dus niet het vliegtuig in… Nu ben ik gewoon gezond maar doordat ik druk in de weer was en de zenuwen ook een beetje meespeelden kreeg ik het er gewoon warm van!
De reis begint vervolgens bij Rotterdam Centraal waar wij de Intercity trein hebben genomen zodat wij binnen 25 minuten op Schiphol zijn. Voor de eerste keer nu ook met een mondkapje op en dat is toch even wennen. Wij krijgen het er warm van omdat je ademt in het mondkapje en dat gaat toch een soort van broeien. (Als dat maar goed gaat met temperaturen straks).
Aangekomen op Schiphol kunnen wij weer even gewoon ademen. In de centrale hal voor de douane en in het shopping center en/of winkels na de douane is het niet verplicht om je mondkapje op te houden. Enkel wel bij zones welke worden aangegeven d.m.v. borden. Deze zones zijn o.a. bij de vertrekbalie ’s om in te checken en je koffer af te geven en als je door de douane controle gaat.
Zo fijn, dat je dit keer niet alle uit je tas hoeft te halen. Zelfs de laptop mag erin blijven zitten. Het gaat heel geleidelijk en rustig. Het is ook totaal niet druk op Schiphol en dan is nog steeds een vreemde gewaarwording.
Nadat wij door de controle zijn gekomen lopen wij richting onze gate. Onderweg zien wij een flikkerend bordje oplichten: Meldpunt voor diegene die naar o.a. Italië reizen. Bij dit punt word je temperatuur gemeten, dit gaat heel snel. Gelukkig hadden we 35,7 ˚c (Ja ik was er nog steeds huiverig voor) De aanwezige KLM Hostess maakte ook een grapje met ‘een paracetamol doet wonderen’ (Hoe wist zij dat? Ik had inderdaad nog even een paracetamol ingenomen) Niet omdat ik eigenwijs met koorts of klachten het vliegtuig in gaat, nee enkel omdat ik gewoon vaak een hoge temperatuur heb zonder dat er iets aan de hand is.
Daarna kregen wij 2 sets met papieren die wij moesten invullen: De gezondheidsverklaring in het Nederlands met vragen of je bijv klachten heb. En een Engels formulier om te ondertekenen dat je klachtenvrij bent voor de Italiaanse overheid. Nu had ik al, goed voorbereid, een gezondheidsverklaring uitgeprint via de site van Schiphol maar dit is dus niet nodig. Alle formulieren die ingevuld worden krijg je op Schiphol. Er is een lange rij gemaakt van tafeltjes die 1,5 mtr uit elkaar staan zodat jij hier de formulieren kunt ondertekenen. Op de tafeltjes staat ook een desinfecterende gel en een pen. Nadat wij de formulieren in hebben geleverd kregen wij een mooie gele sticker op ons paspoort dat wij de test goed hebben doorstaan en alle benodigde formulieren hebben ingevuld.
Meld je bij deze bordjes voor de check 
Binnen 5 minuten zijn de formulieren getekend en ingeleverd. 
Wij hebben een sticker verdiend!
Wij vervolgden onze weg naar de gate. Bij het instappen is het toch aan een ieder om zich te houden aan de afstand, dit gaat niet altijd zoals het zou moeten. Het idee dat je snel het vliegtuig in moet stappen blijft nu eenmaal, alsof iedereen bang is dat het vliegtuig weg gaat zonder jou.
Door nieuwe regels vanuit Italië mochten wij niet onze handbagage koffer bij ons houden. Enkel een tas die onder de stoel voor ons zou passen. Dit met de reden dat niet iedereen blijft staan in het gangpad en om voor een goede doorstroom te zorgen. Wij konden deze kosteloos ook inchecken samen met het ruimbagage.
Eerder werd gezegd dat de middelste stoelen vrij gehouden zouden worden, dit is niet juist. Het vliegtuig zat vol. Direct bij het boarden ging het mondkapje ook weer op en moesten wij deze de gehele vlucht ophouden. Enkel om te eten of te drinken kun je deze uiteraard even afdoen.
Aangekomen op Rome Fiumicino werd er duidelijk omgeroepen dat wij per rij gingen uitstappen. Zodra de eerste rij was opgestaan mocht de volgende, het domino effect. Helaas ook hier zijn er volwassenen die hier niet op kunnen wachten en toch al in het gangpad gaan staan. En dan kun je denken, ja..maar je zit toch al 1 op 1 dicht op elkaar. Dan toch is het netjes om de richtlijnen van het toestel en de piloot te volgen, zij hebben ons toch mooi weer naar het prachtige Rome gebracht. Veilig en wel.
Op het vliegveld van Rome gelden weer andere regels dan op Schiphol. Op Fiumicino (en dat zal zeker ook voor Ciampino gelden) dien je ten alle tijden je mondkapje op te houden. Bij het uitstappen, bij het ophalen van je bagage, bij de afdeling autoverhuur net zolang totdat je de deur uitloopt en naar buiten stapt.
De liften zijn enkel toegankelijk voor 1 persoon tegelijk en niet alle winkels zijn open op het vliegveld voor of na de douane.
De altijd zo enorm drukke vliegveld Leonardo da Vinci is een spookvliegveld geworden. Zo rustig en uitgestorven. Wij arriveerden om 11.30 in de ochtend maar het leek alsof wij het laatste vliegtuig van de dag hadden genomen en dat ze zouden sluiten.
Het blijft een vreemde gewaarwording en hopelijk komt het vliegverkeer weer snel op gang voor een ieder die graag reist voor plezier, familie en zaken. Wij zijn toch niet zover gekomen met alle ontwikkelingen door de jaren heen om straks weer terug te gaan naar enkel reizen met de auto of trein.
Conclusie: Het reizen met het vliegtuig ging prima! Natuurlijk is het wennen met het mondkapje maar het is prima te doen. Het personeel zowel als op het vliegveld en in het vliegtuig doet er ook alles aan om het zo goed mogelijk te laten verlopen en je op je gemak te laten voelen.
